Życie to nie bajka, nie ma dobrych skryptów,
Tylko połajanka, z mądrości zeszytów.
Człowiek bez znaczenia, bo przecież nic nie wie,
Nie ma o co walczyć, gdy walczą o siebie.
Lepiej nic nie mówić, zwyczajnie przemilczeć,
Nie oddawać wiedzy, słono kosztowała,
Świat kocha idiotów, bo w nich barwa cała,
A mówiąc cokolwiek, twoja cena stała.
Czas najlepiej leczy, bo nędza nie tuczy,
Jak im się wydaje, z czasem ich nauczy.
W sumie mogli słuchać, jeszcze prostym było,
Przez spór o udziały nędzę objawiło.
Stare powiedzenie rozprawia o spółkach,
Dopisz do statusu, zostanie ci luka.
Jeszcze daj od siebie, najlepiej w szkatułkach,
Zapytaj, odpowie, że nie tego szuka.
Taki polski cwancyk, pod płaszczykiem cnoty,
Żeby móc wyciągnąć wartość od idioty.
Sprzedaj się zawczasu, albo całkiem darmo,
I tak już nic nie masz, to od ciebie warto.
I co, chcesz zaprzeczyć? Lepiej pomyśl sobie,
Że ten kto nic nie ma, niczym nie odpowie.
Bo u niego oręż tylko w jego głowie,
A pod silną presją, odda nędzę tobie.
Nędza wjeżdża konno, nigdy nie zobaczysz,
Ale to zrozumiesz, kiedy jej doświadczysz.
Wiedzy nie zabierzesz, doświadczeń nie kupisz.
Człowieka ugadasz, nędzy nie przekupisz.
~~~©Agar~~~
